zapiski admina

Latarka dociera do nabywcy w estetycznym tekturowym opakowaniu ze zdjęciem produktu oraz sporą ilością informacji technicznych, spośród których wyróżnione zostały poniższe cechy:

• zasięg strumienia świetlnego do 208m,
• maksymalny czas pracy do 25 dni,
• 1500 lumenów,
• możliwość ładowania przez USB,
• podwójny włącznik

Latarki Olight. Od lewej: X7 Marauder, M2R Warrior, S2R Baton i H1 Nova

Dłuższy kształt to nie tylko konsekwencja głębszego, niż w S2R reflektora, czy dodatkowego przycisku z tyłu, ale prawdopodobnie także wynik świadomego projektu.
Jak bowiem widać na poniższym zdjęciu, po wzięciu w dłoń, wystaje na tyle, aby można jej było użyć jak kubotanu.

Olight M2R Warrior w dłoni

Olight M2R Warrior, co może dziwić, wyposażony jest w dwa przyciski. Pierwszy, rzekłbym tradycyjny, umieszczony został przy głowicy. Można dzięki niemu sterować latarką w pełnoprawny sposób, to znaczy włączać, wyłączać oraz zmieniać tryby. W jego środek wbudowana została niewielka czerwona dioda, która uruchamia się gdy napięcie w akumulatorze spadnie do niebezpiecznego poziomu, bądź też latarka jest zablokowana (bo można ją także blokować).

Przycisk boczny z aktywną diodą informującą o słabym akumulatorze, bądź zablokowanej latarce

Drugi przycisk, zwany taktycznym, znajduje się z tyłu latarki i może działać w trybie "chwilowym", tzn. latarka świeci dopóki się go wciska, lub w trybie tradycyjnym, poprzez klasyczne włączanie i wyłączanie. Granica pomiędzy obydwoma trybami jest wyraźna (więcej na temat trybów świecenia w dalszej części tekstu).

Tylny, wielofunkcyjny przycisk

Tylny przycisk, z uwagi na to, że został wykonany z metalu, pełni także rolę portu dla magnetycznego kabelka USB. Można dzięki niemu ładować akumulator ze zwykłej ładowarki USB prądem o natężeniu ~0,7A.

Olight M2R ładowany poprzez magnetyczny kabelek USB

Warto zaznaczyć, że magnes wbudowany w nakrętkę jest na tyle mocny, że można dzięki niemu przymocować latarkę do metalowych konstrukcji nawet pod kątem 90°.

Często na zagranicznych stronach dot. latarek, o jakości wykonania danego produktu świadczyć ma sprężynka dociskająca akumulator oraz gwint pomiędzy korpusem, a nakrętką.
Nie znam się na metalach i materiałach, tudzież na gwintach, więc dla rzetelności testu zrobiłem zdjęcia, ale nie podejmuję się komentowania w tym zakresie.

Tylna nakrętka latarki zawierająca przycisk taktyczny oraz złącze do ładowania magnetycznym kablem USB

Gwint na korpusie

Sporo zeszło nam na opisanie tylnej części, więc przejdźmy teraz do przedniej.

Cóż tu mamy...

Zacznijmy od szybki.
Szybka jak szybka, chciałoby się rzec (parafrazując dość sławny cytat).
A jednak nie. Nawet w, wydawałoby się, tak oczywistej rzeczy, może kryć się niespodzianka.
Szybka została wykonana ze szkła borowo - krzemowego, które charakteryzuje się wysoką odpornością na szok termiczny. Nie jest to kaprys producenta, ale wymóg, który wynika z faktu, że w najmocniejszych trybach dioda generuje spore ilości ciepła. Dzięki temu właściciel latarki nie powinien się obawiać korzystania z najmocniejszych trybów nawet w ujemnych temperaturach.

Koronka wokół soczewki w Olight M2R

Wokół szkiełka chroniącego reflektor umieszczona została jedna z charakterystycznych cech produktów marki Olight, tj. niebieska koronka. Do tej pory, w przypadku serii Warrior miała ona agresywniejsze nacięcia, które można było wykorzystać do rozbijania szyb, czy też w przypadku walki wręcz, do zadawania ciosów.

W M2R można by rzecz, że mają charakter symboliczny - bardziej dla podkreślenia kontynuacji serii, niż ich faktycznej przydatności.

Chociaż... może do rozbicia szyby są wystarczające, natomiast przy walce wręcz prawdopodobnie nie będą zbytnią pomocą.

Jak Olight M2R Warrior świeci?

Wiązka światła

Jeżeli ktoś miał okazję przeczytać moje wcześniejsze testy latarek to wie zapewne, że jestem gorącym zwolennikiem szerokiego strumienia światła. Oświetla ono dobrze bliski teren, czyli sprawdza się w zastosowaniach w których ja z latarek korzystam, tj. za komputerem, w szafie serwerowej, piwnicy itd.

Do wąskich strumieni świetlnych mam uraz po mojej pierwszej "prawdziwej" latarce - Bosch GLI 10,8. W gruncie rzeczy jest to całkiem niezła latarka, ale ma wadę w postaci wąskiego strumienia świetlnego, który w połączeniu z jednym tylko trybem świecenia - maksymalnym - powoduje, że korzystanie z niej na niewielkie odległości powoduje oślepianie.

Gdy dowiedziałem się, że mam otrzymać do testu Olight M2R, która dysponuje - wg producenta - "standardową wiązką światła z imponującym zasięgiem" pomyślałem, że będzie ona miała podobny strumień świetlny do Boscha. Czyli dla mnie nic ciekawego.

Pierwsze zerknięcie na latarkę i spostrzeżenie. Głęboki reflektor - źle, bo sprzyja wąskiemu skupieniu światła. Teksturowanie w stylu "skórki pomarańczy" - dobrze, bo powoduje ładne rozproszenie.

Teksturowanie reflektora w stylu "skórki pomarańczy"

A jaki jest efekt połączenia głębokiego reflektora i "skórki pomarańczy"?

Okazało się, że nie jest tak źle. Zerknijcie na poniższe zdjęcie.

Po lewej stronie jest wiązka światła generowana przez Olight M2R Warrior, zaś po prawej Olight S2R, której wiązkę światła producent określił jako "szeroką, doskonałą do oświetlania bliskich miejsc".

Porównanie wiązek światła: po lewej Olight M2R, po prawej Olight S2 Baton

Już na powyższym zdjęciu widać, że standardowa wiązka świetlna prezentuje się całkiem dobrze, jeżeli chodzi o szerokość strumienia świetlnego i można by było rzec, że jest nawet szersza niż w S2R Baton. Przyznam, że było to dla mnie zaskoczeniem.

Poniżej zdjęcie wiązki na ścianie.

Wiązka światła latarki Olight M2R na ścianie

Producentowi udało się znaleźć bardzo dobre połączenia intensywności punktu centralnego, oświetlającego dalsze odległości, z rozproszeniem wiązki po bokach. Dzięki temu nie występuje efekt oślepienia.